مامان اُجایی(مامان کجایی)
منونه(ممنونم)
مامان بَله(مامان بغل)
اَنانه(حنانه)
دَف(رفت)
انیر علی(امیر علی)
لولا(نورا)
داداجون(مامان جون یا باباجون)
عنو برام(عمو بهرام)
عنو اُلام(عمو غلام)
آنی(حانی)
اَذا(غذا)
اوش(گوشت)
بَبَط(فقط)
نی داش مامان(نگاه کن مامان)
اِ لَ زِه(یک لحظه)
لٌ شَن(روشن)
آله(خاله)
اَخچال(یخچال)
کلمات بالا برخی از کلمات مریم خانم است. مریمی که بشدت نترس و شدیداً کنجکاو می باشددر عین حال جذبه شدید در رفتارش است به طور مثال از دست عمه اش عصبانی شد طوری ابروهایش را در هم فرو می برد و با صدای نه بلند و نه نازک گفت:”اِه عمه” و عمه نیز آنقدر از این جمله و حالت مریم خوشش آمد که گاهی به عمدا او را اذیت می کند که تنها مریم این جمله را به زبان بیاورد.